Vlieguren

Nog 9 van de 11 uur te gaan
Uit verveling hang ik even uit mijn stoel om het gangpad af te speuren naar afleiding. Gelukkig klemt net de stewardess het achterhoofd van een meneer tussen haar trolley en de stoel voor hem. Sorry, sorry hoor ik de stewardess roepen terwijl de geplette meneer naar de sterretjes op zijn achterhoofd graait.
Nog 8 van de 11 uur te gaan
Rotding. Worstelend met de afstandbediening kom ik tot de conclusie dat er aan de achterkant ook knopjes zitten die ik nodig heb. Het kabeltje heeft besloten een omgekeerde bungy jump de stoel in te doen. Geirriteerd geef ik een ruk aan de waaghals. Terwijl ik eindelijk mijn ideale programma van films en series kan gaan samenstellen wordt ik gestoord door de stewardess die me onduidelijk vraagt of ik koffie of thee wil. Thee dan maar want van koffie moet je extra naar het toilet.
Nog 6 van de 11 uur te gaan
Blijkbaar heeft iemand bedacht dat het bedtijd is. De zon wordt buitengesloten door het sluiten van de zonneschermpjes. Het licht gaat op de schemerstand. Ik ben nog niet moe, ik ben nog niet moe, ik ben nog niet moe.
Nog 5 van de 11 uur te gaan
Auw, kramp! Waarom ligt er ineens een armleuning in mijn bed? Bij het uitstrekken van mijn verkrampte benen creëer ik nieuwe blauwe plek op beide scheenbenen, met dank aan de stoel voor me. Hartgrondig wens ik dat ik zoveel geld tot mijn beschikking had om een stuk relaxter in de eerste klas van het vliegtuig te kunnen slapen.
Nog 3 van de 11 uur te gaan
Onwijs trek in een ontbijt: broodje, omelet, thee, sapje. Van links komt de vraag kip of vis. Vertwijfeld kies ik voor kip. Een kokend bakje lasagne ontvouwd zich bij het openen. Mijn maag komt in opstand omdat er wat anders beloofd is. Streng hou ik hem voor dat het lasagne is of helemaal niks. Mokkend kiest mijn maag eieren voor zijn geld en laat de lasagne de reguliere weg volgen.
Nog 1 van de 11 uur te gaan
Ik probeer te ontcijferen wat er op het groene briefje staat wat ik van de stewardess heb gekregen. Vragen over de reden van mijn reis, waar ik verblijf, of ik mijn koffer zelf heb ingepakt, of ik voedsel bij me heb. De ruimte om te antwoorden is net groot genoeg voor 3 woorden. Na het nodige kraswerk vraag ik maar om een nieuwe kaart. Met microscopisch kleine letters weet ik de kaart naar waarheid in te vullen.
Nog 5 minuten van de 11 uur te gaan
Alle handbagage ruimtes worden geplunderd. Ongeduldig sta ik te wachten totdat ik mijn tijdelijke huis kan verlaten. Ik wuif het personeel gedag. De buitenlucht tegemoet.
De 11 uur zijn voorbij gevlogen.